martes, noviembre 28, 2006

Factotum [Charles Bukowski] (Filme)2005



SINOPSIS
Hank Chinaski (Matt Dillon) es escritor. Escri-be poemas, relatos, y los manda a revistas li-terarias que siempre los rechazan. Para pagar las pensiones baratas en las que vive y las co-pas que se toma, acepta cualquier trabajo. Ha trabajado en almacenes, en fábricas, de portero e incluso de taxis-ta, pero nunca dura mucho. Le echan porque no aparece después de pasarse la noche bebiendo, o él se va porque se aburre o no le gusta la gente con la que trabaja. Para Hank la vida no se reduce a trabajar y a tener dinero para comprar cosas caras. Vivir significa apostar en el hipódromo, amar con pasión a dos mujeres, Jan (Lili Taylor) y Laura (Marisa Tomei), a las que les gusta beber tanto co-mo a él, observar las cosas pequeñas y escribir, siempre escribir. Esto es la vida para Hank. Según Hank, sólo se vive de verdad si uno se atreve a ir hasta el final, arriesgándolo todo. Pero arriesgarlo todo siempre significa perderlo todo. Después de perder a su gran amor, Jan, que le deja por un hombre que le ofrece seguridad mate-rial, Hank acaba bebiendo en la calle con los borrachos del barrio. Pero en el último momento, una prestigiosa revista literaria acepta publicar uno de sus relatos. Basada en la vida del escritor estadou-nidense Charles Bukowski, "Factótum" es la divertida, emotiva e in-cluso poética historia de un hombre decidido a vivir la vida hasta el final aunque eso signifique rechazar el "sueño americano".

Dirección: Bent Hamer.Países: Noruega y USA.Año: 2005.Duración: 94 min.Género: Drama.Interpretación: Matt Dillon (Hank Chinaski), Lili Taylor (Jan), Marisa Tomei (Laura), Fisher Stevens (Manny), Didier Flamand (Pierre), Adrienne Shelly (Jerry), Karen Young (Grace), Tom Lyons (Tony Endicott).Guión: Bent Hamer y Jim Stark; basado en la novela de Charles Bukowski.Producción: Jim Stark y Bent Hamer.Música: Kristin Asbjørnsen.Fotografía: John Christian Rosenlund.Montaje: Pål Gengenbach.Diseño de producción: Eve Cauley Turner.Vestuario: Tere Duncan.Estreno en Noruega: 29 Abril 2005.Estreno en España: 26 Mayo 2006.

Links: parte 1: http://www.sendspace.com/file/xp28gt
parte 2: http://www.sendspace.com/file/bpevi5
parte 3: http://www.sendspace.com/file/gy10l4
subtitulos: http://www.sendspace.com/file/n49ci8
Atención: para pegar las parte de la película en una sola, requieren de un programita que pesa 0.08 MB, es decir NADA, ese programa que necesitan para pegar las partes se llama HACHA.
Link HACHA 3.5: http://www.sendspace.com/file/nhndxh

viernes, noviembre 24, 2006

Cidade Baixa (filme) 2005

ahora vamos mixturando un poco de música con el bello arte del CINE.............entonces queda inaugurado el 1er ciclo de cine AMENDOEIRACLUB con las películas que nunca darán en los cines porteños................en fin .




O filme que estreia o nosso primeiro ciclo de cinema é um filme ótimo da Bahia e sua gente, "CIDADE BAIXA", é um filme brasileiro dirigido por Sérgio Machado. A produção é de Maurício Andrade Ramos e Walter Salles. A fotografia de Toca Seabra. A trilha sonora é de Carlinhos Brown e Beto Villares.

Sinopse: É um triângulo amoroso entre uma prostituta e dois homens que fazem transporte marítimo. Eles seguem para a Cidade Baixa de Salvador. Entre as dificuldades de relacionamento, o filme mostra o cotidiano das pessoas dessa região. Fala de pobreza, drogas, prostituição e violência.

Elenco:
Wagner Moura (Naldinho)
Lázaro Ramos (Deco)
Alice Braga (Karinna)
Harildo Deda (Careca)
Maria Menezes (Luzinete)
João Miguel (Edvan)
Débora Santiago (Sirlene)
Valéria (Zilú)
José Dumont (Sergipano)
Dois Mundos (Dois Mundos)

Links: parte 1:
http://www.sendspace.com/file/vlm9n1
parte 2: http://www.sendspace.com/file/ddf4qa
parte 3: http://www.sendspace.com/file/4fsdbs
subtitulos: http://www.sendspace.com/file/5mrxtc

Atención: para pegar las parte de la película en una sola, requieren de un programita que pesa 0.08 MB, es decir NADA, ese programa que necesitan para pegar las partes se llama HACHA.

Link HACHA: http://www.sendspace.com/file/nhndxh

miércoles, noviembre 22, 2006

Ana Carolina & Seu Jorge Ao Vivo (2005)


Hay una ley no escrita en la música popular brasileña, un gesto que de tan habitual se volvió una tradición. Esa actitud es la juntada, la idea de que la unión de músicos para grabar un disco o armar un show puede dar buenos resultados. De Elis Regina y Tom Jobim, de Chico Buarque y María Bethania, de Caetano Veloso y Gal Costa para acá, los ejemplos son numerosos. En esta línea temática se inscribe el nuevo disco de Seu Jorge y Ana Carolina, titulado Ana & Jorge en vivo, que se acaba de publicar en el país. Ana & Jorge ao vivo, un álbum que registra un show que la cantante Ana Carolina hizo a dúo con Seu Jorge en agosto de 2005, en Sao Paulo. Primero aparece Seu Jorge con su voz áspera y las dolidas canciones sobre la pobreza (Problema social y la conmovedora Zé Do Caroco). Con Carolina asoma su compañera. De ahí en adelante el CD es el testimonio de un auténtico encuentro: canciones compartidas, polifonía de voces, ida y vuelta entre los dos y algunos puntos altos. Ahí están Chatterton, el cover de Serge Gainsbourg, o la versión de The Blower`s daughter.
"É Isso Aí", una versión de Ana para "Blower´s Daughter" (Damien Rice)

Image and video hosting by TinyPic
Opción 1: por Gigasize


Sé el primero en leer las novedades publicadas en AmendoeiraCluB, te invito a que agregues mi Feed a tu lector favorito.

martes, noviembre 21, 2006

Los Bunkers - Homenaje a Violeta Parra



La solemnidad con que Violeta Parra asumió su vida y su trabajo le jugó indudablemente a favor a la profundidad de su legado y, con ello, del arte chileno todo. Pero ha sido una barrera difícil de decodificar para muchos de sus seguidores, sobre todo aquellos músicos que, desde veredas diversas, se han abocado a la re-interpretación de sus canciones a partir de su muerte, en 1967. La discografía al respecto es generosa, e incluye desde las lecturas de sus hijos, Ángel e Isabel, hasta las grabaciones clásicas realizadas por Inti-Illimani o Mercedes Sosa, y otras aventuras menos afortunadas de baladistas como Myriam Hernández. Los rockeros han llegado con asombro a Violeta: ningún joven melómano lo suficientemente curioso puede evadirla en algún momento de su formación; tan hondo es su caudal de ideas y la vigencia de su mensaje. Desde esa perspectiva, la decisión del grupo Los Bunkers por centrar sus tres más recientes conciertos en la obra de la mujer de San Carlos, parece coherente con su desarrollo como banda, ampliada con los años desde el molde británico más convencional hasta la raíz de folclore y reflexión social que salta rápido en La culpa (2003), su más reciente disco.Abordar a Violeta desde la vereda del rock tiene poco que ver con enchufar la guitarra y distorsionar un poco el ruido. Los Bunkers lo comprenden bien, y saben que lo que de ellos se espera es, más bien, una mirada de atrevida actitud iconoclasta que les permita leer a Violeta desde el riesgo, la profundidad e, incluso, el ensimismamiento. Hubo momentos profundos en sus conciertos en la sala SCD, como cuando extendían “La carta” hasta el infinito y uno no sabía si estaba escuchando folclore chileno o sicodelia de Cambridge. Muy inteligentemente, el quinteto penquista tomó las canciones de la autora como entes separados que exigían una interpretación también autónoma. Así, “El rin del angelito” se convirtió en un tema instrumental, “El amor” (de Canto para una semilla), en una canción no exenta de drama, “Gracias a la vida” en un himno fresco de descubrimiento amoroso y “Ayúdame, Valentina” en la sirena de alerta que hoy Chile necesita igual que siempre (“¿Qué vamos a hacer con tanta / mentira desparramada?). Dentro de esas variaciones —dadas tanto por el salto entre géneros, como por la labor multiinstrumental que asumieron los hermanos Francisco y Mauricio Durán, y la voz versátil de Álvaro López—, Los Bunkers son capaces del fluir coherente de las bandas consolidadas, ajustando a su sonido seguro y masculino las provocaciones infinitas de canciones clásicas. Reverenciar a Violeta puede ser, a veces, inmovilizarse ante su fuerza. Pero por su juventud, sus referentes o su lucidez, Los Bunkers se dieron cuenta rápido de que no hay nada que le guste más a un prócer que el trato distendido. Su homenaje a Violeta fue un saludo animoso que destapó las trabas de canciones que, en otras voces, suelen sonar oxidadas. Maravillosa paradoja: el fin de semana fue Violeta la que sonó fresca; mientras sus seguidores veinteañeros, parecieron unos caballeros maduros.

Link: http://www.sendspace.com/file/kz1fbd
Clave/Senha. amendoeiraclub.blogspot.com

Los Miserables - Pasión de Multitudes


WWW.MISERABLES.CL)

Temas:

1. El partido.
2. El crack.
3. El D.T.
4. Cambio en el equipo.
5. La banca.
6. El hachero.
7. Expulsado.
8. El arbitro.
9. El penal.
10. El balón.
11. Perder.
12. La hinchada.
13. Dólares y Euros.
14. Domingo a las 7:30.

Image and video hosting by TinyPic
bajalo ACATO

Sé el primero en leer las novedades publicadas en AmendoeiraCluB, te invito a que agregues mi Feed a tu lector favorito.

miércoles, noviembre 15, 2006

Joselo - Lejos


Lejos contiene diez canciones de la autoría del mismo Joselo. Su primer sencillo se llama: "Policía personal".Esta segunda producción fue grabada en Chile en coproducción con Álvaro Enriques (integrante de los Tres).El disco es íntimo y con temas que no cabían en el proyecto: Café Tacvba.El álbum fue grabado con músicos chilenos en vivo.



Link: http://www.sendspace.com/file/mopn3l
Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

Sergio Mendes - Timeless

Diez años sin grabar un disco. El músico brasileño que se instaló en California en 1964, y convirtió en éxito mundial la canción Más que nada, regresa con Timeless, producido por el rapero Will.i.am, de The Black Eyed Peas, y con invitados como Stevie Wonder, Erykah Badu o Justin Timberlake.



Link: http://www.sendspace.com/file/rwhksv
Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

Raul Seixas - Os Grandes Sucessos


Raul dos Santos Seixas nasceu em Salvador BA em 28 de Junho de 1945. Sua grande influência foi o rock-and-roll da década de 1950, que ouviu muito nos discos emprestados pelos vizinhos, funcionários do consulado norte-americano em Salvador. Aos 12 anos fundou o conjunto The Panthers (mais tarde Os Panteras), primeiro grupo de rock de Salvador a usar instrumentos elétricos, passando a tocar em cidades do interior baiano. Começou a estudar direito, mas abandonou o curso para se dedicar a música. Em 1967, Jerry Adriani apresentou-se ao vivo em Salvador, acompanhado pelos Panteras, e se entusiasmou com o grupo, convencendo-os a se mudarem para o Rio de Janeiro RJ, onde gravaram pela Odeon (mais tarde EMI) seu primeiro disco LP, Raulzito e os Panteras. De 1968 a 1972 trabalhou como produtor da CBS. Produziu e lançou, em 1971, o LP Sociedade da Grã-Ordem Kavernista apresenta sessão das dez, com músicas de sua autoria e em parceria com Sérgio Sampaio, tendo ambos como interpretes ao lado de Míriam Batucada e Edy Star. Apresentou-se no VII FIC (transmitido pela TV Globo) em 1972, com duas músicas, Let Me Sing, Let Me Sing e Eu sou eu, Nicuri e o diabo. Contratado em 1972 pela Philips, gravou o LP Os 24 grandes sucessos da era do rock, no qual aparecia creditado apenas como produtor e arranjador (em 1975, com Raul já famoso, este LP seria relançado com seu nome e novo título, 20 anos de rock). Seu primeiro grande sucesso como interprete foi Ouro de tolo, em 1973, incluída em seu primeiro LP solo Krig-há, Bandolo!, do mesmo ano e que incluiu outros êxitos, como Metamorfose ambulante, Mosca na sopa e Al Capone (com Paulo Coelho). Seu sucesso se consolidou com os três LPs seguintes, Gîtâ (1974), Novo aeon (1975) e Há dez mil anos atras (1976). Mudando-se em 1977 para a Warner (que inaugurava sua filial brasileira), gravou três LPs: O dia em que a terra parou (1977), que inclui Maluco beleza (com Cláudio Roberto), que se tornaria um hino da geração hippie, Mata virgem (1978) e Por quem os sinos dobram (1979). Apesar de crescentes problemas de saúde e varias trocas de gravadoras, manteve o prestigio e o sucesso em quase todos seus LPs seguintes: Abre-te sésamo (CBS, 1980), Raul Seixas (incluindo sucessos como Capim-guiné, com Wilson Ângelo, e Carimbador maluco, este incluído no musical infantil Plunct, Plact, Zumm, da Rede Globo, Eldorado, 1983), Metrô linha 743 (Som Livre, 1984), Uah-bap-lu-bap-lah-bdim-bum! (Copacabana, 1987), A pedra do Gênesis (Copacabana, 1988) e A panela do Diabo (em dupla com Marcelo Nova, um de seus maiores discípulos e líder do Camisa de Vênus; Warner, 1989). Seus outros sucessos incluem Como vovó já dizia (com Paulo Coelho, 1975), Rock das "aranha" (1980) e Cowboy fora-da-lei (1987). Com público dos maiores e mais fiéis, foi o primeiro artista brasileiro a ter um LP organizado e lançado por um fã-clube, a coletânea de gravações raras Let Me Sing my Rock-and-roll (1985, mais tarde encampada pela Polygram com titulo Caroço de manga), e mesmo após sua morte continua exercendo influência, com músicas regravadas por artistas tão diversos quanto Caetano Veloso (Ouro de tolo), Irmãs Galvão (Tente outra vez), Margareth Meneses (Mosca na sopa), Deborah Blando (A maçã) e o grupo RPM (Gîtâ). Em 1995, varias homenagens marcaram seu aniversário – faria 50 anos. Foram lançados um livro, O trem das sete, Editora Nova Sampa, e um CD, Sociedade Grã-Kavernista apresenta sessão das dez, reedição do LP de 1971. Morreu em São Paulo em L21 de Agosto de 1989.
Biografia: Enciclopédia da Música Brasileira

Art Editora e PubliFolha



Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

Caetano e Gal - Domingo 1967


“Domingo” (Polygram, 1967)La presentación de Caetano y Gal Costa, bajo el hechizo de Joao Gilberto. Los arreglos se basan en una percusión elegante y un sostén de cuerdas y vientos susurrados muy del canon de la nueva bosanova, que consiguen un disco muy dulce.



Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

Caetano Veloso & Chico Buarque - Caetano e Chico ao Vivo - Juntos e ao Vivo- 1972


Nos mágicos anos 70, os dois mestres sobem juntos ao palco para homenagear uns aos outros e mostrar o melhor das duas lavras, então chegando ao auge. Um verdadeiro tesouro da história da MPB, sem sucessos óbvios.
Dupla dose de talento
Cerca de quinze anos antes de a televisão contratá-los para um genial programa musical em conjunto, Chico Buarque e Caetano Veloso já dividiam um palco. Em pleno ano de 1972, a ditadura militar comia solta, e com ela a criatividade dos mestres estava a mil por hora. Alguém pensa que a mistura de "Cotidiano" (de Chico) e "Você Não Entende Nada" (de Caetano) surgiu com Daniela Mercury, em plena década de 90? Nada disso. Naquela época o baiano e o carioca já misturavam o final de uma ("Eu quero que você venha comigo _ todo dia") com o começo da outra ("Todo dia ela faz tudo sempre igual, me sacode às seis horas da manhã"), em um pot-pourri (que na época não se chamava medley) de grandes canções da MPB. Apesar do sucesso que já angariavam na época, os dois deixavam as canções mais óbvias de lado para cantar pérolas menos conhecidas, como "Ana de Amsterdam", "Os Argonautas" e "Esse Cara", que podem faltar nas coleções dos fãs mais jovens, mas não deveriam. O mais interessante é o confronto de estilos. Enquanto Chico, esperto mas discreto, dá um "Bom Conselho", que é de graça, e mostra carioquice de "Partido Alto", Caetano chuta o balde em "Tropicália", cada um combatendo o verde-oliva à sua maneira. E a face romântica de cada um também aparece, em "Morena Dos Olhos D'Água", "Atrás Da Porta"… pena que em um disco de vinil não cabiam os 80 minutos de um CD.
Por Bernardo Araujo.

Link: http://www.sendspace.com/file/ept6ye
Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

Caetano Veloso - Circulado Ao Vivo (1992)


Caetano Emanuel Viana Teles Veloso (Santo Amaro da Purificação, 7 de agosto de 1942) é um dos mais populares e influentes compositores e cantores brasileiros.
Nascido na Bahia, é o quinto de sete crianças filhos de José Teles Veloso ("Seu Zezinho") e Claudionor Viana Teles Veloso ("Dona Canô"). Ele escolheu o nome para sua irmã (a sexta filha dos pais de Veloso), que recebeu o nome baseado numa canção famosa da época (18 de junho de 1946) de Nelson Gonçalves, Maria Bethânia. Sua irmã tornou-se uma das maiores cantoras da história da MPB. Caetano tornou-se um cantor tão famoso quanto sua irmã e também é considerado um dos maiores compositores da MPB.


Link: http://www.sendspace.com/file/4lm1ro
Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

martes, noviembre 14, 2006

Mapuche - El Verdadero Canto de Nuestra Pacha Mama



Canto que mixtura lo divino, lo espiritual con lo terrenal, la tierra, el hombre, cantos que se mantienen por siglos en nuestra Tierra, un pequeño homenaje al pueblo nativo.

Link:
http://www.sendspace.com/file/dq68y3
Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

Los Pettinellis - Los Pettinellis



En 2000, el grupo Los Tres se disolvió, y Álvaro Henríquez se propuso armar un nuevo proyecto. Ese mismo año formó Pettinellis, junto a Camilo Salinas, Nicolás Torres y Cristián Espiñeiral, quien fue sacado de la banda unos meses después, y reemplazado por Pedro Araneda. El nombre de la banda procede del apellido materno de Henríquez.
En 2001, la banda coopera en el álbum tributo a Violeta Parra, Después de Vivir un Siglo, con el tema "Y Arriba Quemando el Sol". En 2002, se edita su disco homónimo, que consiguió el disco de oro. Del álbum se extraen cuatro singles: "Hospital", "Chiva Puta la Wea" y "Un Hombre Muerto en el Ring" y "No Hables Tanto". El sonido del grupo es caracterizado por las composiciones íntimas de Álvaro Henríquez (hay un tema dedicado a su madre y uno a su padre fallecido, y el disco está dedicado "a la partida de Fidel y a la llegada de Olivia", su primera hija), y el sonido de teclados prominentes aportado por Camilo Salinas.
En 2003 el grupo realizó la banda sonora de la película chilena Sexo con Amor, y en febrero de 2004, se presentan en el Festival de Viña del Mar. Junto con eso, sacan el disco Pettinellis (Edición Especial), que es el disco debut de la banda con algunos bonus tracks y un DVD.
Ese mismo año, las fricciones internas del grupo precipitan la salida de Nicolás Torres y Camilo Salinas. Esto implicaría la disolución de Pettinellis como banda, continuando Álvaro Henríquez en el desarrollo de su carrera como solista. Salinas, entre otros proyectos, trabajaría como músico de acompañamiento en conciertos de la facción "histórica" de Inti Illimani (la encabezada por su padre, Horacio Salinas), mientras que Torres se encargaría de su banda Silvestre.

Link: http://www.sendspace.com/file/7mf15n

Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

jueves, noviembre 09, 2006

Technotronic - Pump Up The Jam (1989)



Pa los Ninyos, este clasico de la electronica, esta muy bueno la verdad.

Technotronic is een project dat Jo Bogaert aan het begin van de jaren '90 oprichtte. Bogaert was een van de drijvende krachten tijdens de hoogdagen van de New Beat. Ook toen de New Beat-rage overvloog stond hij niet stil en hij bleef sleutelen aan een eigen geluid.
Het debuut van Technotronic werd Pump up the Jam. Op het podium stond Felly, maar in de studio werd gerapt door de Zaïrese Manuela Kamosi (Ya Kid K). Manuela Kamosi is de zus van Karoline Kamosi, beter bekend onder de naam Leki.
De single deed het uitstekend in bijna alle landen van de wereld, en werd nr. 1 in het grootste deel van die landen. Het nummer bleef in de VS steken op nr. 2, zodat Dominique van Soeur Sourire daar de grootste Belgische hit blijft. In totaal werden van "Pump up the jam" wereldwijd meer dan 3,5 miljoen exemplaren verkocht.
Daarna werden nog enkele singles uitgebracht: Get Up! (Before The Night Is Over) en This beat is Technotronic. Deze haalden niet de gigantische verkoop van het debuut, omdat ze het verrassingseffect ervan misten.
Voor het tweede album, Body to Body, deed Bogaert een beroep op Reggie, een van de twee vrolijke dames die bekend werden met Indeep (bekend van Last night a dj saved my life). Deze plaat genereerde niet half zoveel verkoop als de eerste, alhoewel de single Move that body tot nummer 5 van de Billboard-charts in de Verenigde Staten opklom (dankzij het gebruik ervan in een commercial van Revlon).
In totaal verkocht Technotronic meer dan 14 miljoen albums over de hele wereld.

Link:
http://www.sendspace.com/file/md7ake
Clave/Senha: amendoeiraclub.blogspot.com

jueves, noviembre 02, 2006

Exhibición Formula uno Parque Forestal Santiago de Chile

Exhibición Formula uno Parque Forestal

aqui esta la exhibición que hizo el team Red Bull Racing en el parque Forestal en Santiago de Chile, fué todo un show, increíble

miércoles, noviembre 01, 2006

Homenaje a los Jaivas



En los discos de homenaje hay quienes se muestran respetuosos de las canciones originales, respetuosos de sí mismos y quienes faltan el respeto al original y a sí mismos para inventar algo nuevo, y así también se oye Homenaje a Los Jaivas. Variado como todos los tributos de su especie, también es una buena colección de las identidades de quince grupos y músicos chilenos de los '90 hasta ahora. Ceñidas al original hay dos canciones del histórico LP del grupo chileno, Alturas de Macchu Picchu (1981). Difuntos Correa recrean casi al pie de la letra a "Sube a nacer conmigo, hermano", con la novedad de unas secciones de metales, y Chancho en Piedra toman la monumental "La poderosa muerte", para replicarla también con respeto, salvo un cambio de ritmo hacia el final, y con el pianista Claudio Parra invitado como certificado de fidelidad. Más abundan los que imprimen un sello propio a las canciones. Javiera & los Imposibles aplican su experticia en covers probada en el disco AM a una versión evanescente de "La conquistada" (1975). Gonzalo Yáñez modera su gesto de rockstar en "Niña serrana" (1989), Los Miserables aceleran el himno "Todos juntos" (1972) a velocidad hardcore, Sinergia ponen la marca inconfundible del cantante de Don Rorro a "Mambo de Machaguay" (1982) y el trío del guitarrista Alejandro Silva, el productor Mariano Pavez y el arreglador Gige Vidal logra lo más recargado del disco al acumular teclados, pianos y orquestaciones sobre el malambo "Corre que te pillo" (1972) y sus solos de guitarra, a tono con un virtuoso de las cuerdas como Silva.Un punto alto en esa liga es Mambotur. Con sede en Alemania, el dúo queda justo en su propio terreno electro-latino al tomar "Foto de primera comunión" (1971), que es precisamente caribeña y se oye a tono con la voz del cantante venezolano Argenis Brito. Y entre los que hacen algo distinto a sí mismos y al original, Carlos Cabezas inventa un nuevo clima para una canción que ya era cósmica como "Águila sideral" (1981), Casanova bajan las revoluciones de rock para empezar una versión quieta de "Un día de tus días" (1973) y Rock Hudson se remontan con rigor histórico a la era disco, que es de cuando data "Bebida mágica" (1978), una canción ajena a Los Jaivas que el propio grupo desdeñó en su tiempo.El comienzo del disco es auspicioso. Álvaro Henríquez transforma "Si tú no estás" en una de sus tonadas eléctricas, con piano y guitarra y con batería y pandero en estéreo, y luego Los Bunkers, aplicados siempre, entran esta vez en la piel de un conjunto melódico de la era de Los Ángeles Negros para grabar una convincente versión del bolero "Vergüenza ajena" (1973). Y hay dos reinvenciones en especial sorprendentes. Con "Mira, niñita" (1972) DJ Bitman se da el permiso de cambiar el pulso a bossa nova, alterar las armonías e invitar a Solo di Medina a cantar: resulta una canción nueva. Y lo mismo el grupo de hip-hop Makiza. El productor Foex toma "¿Dónde estabas tú?" (1971) y arma una fiebre en la que el DJ Nakeye raspa el vinilo original y los raperos Sonido Ácido, Anita Tijoux y Seo 2 riman a todo ritmo. La portada del disco es un cover además porque parece un original del ilustrador histórico de Los Jaivas, René Olivares, pero en realidad es una cita del diseñador Carlos Cadenas. Y el efecto se completa en cada canción de este disco donde un fragmento original deja oir la voz de Gato Alquinta o el sonido del grupo original: entonces dan ganas de correr a poner esos viejos discos Los Jaivas, que no sólo son el nombre elemental en la fusión chilena de rock y música latinoamericana, sino además el más entrañable de los grupos chilenos.
David Ponce

Varios artistas "Homenaje a Los Jaivas" (2006, La Oreja).
1. Si tú no estás (Álvaro Henríquez).
2. Vergüenza ajena (Los Bunkers).
3. Todos juntos (Los Miserables).
4. Mambo de Machaguay (Sinergia).
5. La conquistada (Javiera & los Imposibles).
6. Niña serrana (Gonzalo Yáñez).
7. La poderosa muerte (Chancho en Piedra).
8. Bebida mágica (Rock Hudson).
9. Un día de tus días (Casanova).
10. Sube a nacer conmigo, hermano (Difuntos Correa).
11. Dónde estabas tú (Makiza).
12. Mira, niñita (DJ Bitman).
13. Foto de primera comunión (Mambotur).
14. Corre que te pillo (Alejandro Silva y Mariano Pavez).
15. Águila sideral (Carlos Cabezas).
Ilustración y diseño: Carlos Cadenas.
Duración: 62’10’’.

Image and video hosting by TinyPic

Opción 2: por Mediafire

Sé el primero en leer las novedades publicadas en AmendoeiraCluB, te invito a que agregues mi Feed a tu lector favorito.